Voor 1uur.nu was 2019 een bijzonder jaar. Het was het jaar van onze doorbraak; het jaar waarin we de adoptiebranche zagen uitgroeien tot een ‘volwassen’ tak die niet meer weg te denken is uit de ICT. In deze blog blikken we terug én kijken we vooruit.
Toen we 4,5 jaar geleden begonnen met 1uur.nu had (gebruikers)adoptie nog maar nauwelijks bestaansrecht in ons vakgebied. Er was weinig aandacht voor de werkende mens en voor manieren waarop taken efficiënter en productiever konden worden uitgevoerd. Medewerkers kregen hooguit eens een training en als ze geluk hadden een handleiding om thuis door te nemen, maar dat was het dan ook.
Kers op de taart
In de loop der jaren hebben we de markt in sneltreinvaart zien ontwikkelen. Adoptie is, mede door de digitale revolutie, steeds dieper ingesleten in de gelederen van de ICT, en dat merken we ook aan onze klanten. Het is dan ook een kroon op ons werk dat we steeds vaker proactief benaderd worden door Microsoft of door enthousiaste klanten; het onderwerp adoptie heeft echt een vaste plek verworven op de bestuursagenda binnen veel organisaties. Mooi om te zien dat steeds meer organisaties het belang van adoptie onderschrijven en beloften die ze over ICT doen willen inlossen!
Adoptie Awards
Omdat we het belangrijk vinden om pioniers in de branche in het zonnetje te zetten en daarmee de markt te wijzen op belangrijke spelers in het werkveld, rijken we op 23 januari, bij de officiële opening van onze nieuwe locatie, de Adoptie Awards uit. Dat zijn er twee: één voor een individu dat volgens onze criteria van vitaal belang is (geweest) in de ontwikkelingen in het adoptiedomein, en één voor een organisatie die wat ons betreft lef en leiderschap heeft getoond en heeft laten zien te durven investeren in een relatief nieuw domein. We zien ernaar uit om de aftrap te geven voor wat hopelijk een lange traditie zal worden.
De toekomst
Want dat adoptie here to stay is en dat we in de toekomst nog veel mooie dingen gaan bereiken samen: dat staat als een paal boven water. Het belang van efficiënte samenwerking is, zeker nu we in een tijd leven waarin organisaties soms vijf (niet-)digitale generaties op de werkvloer hebben lopen, groter dan ooit. De oudste medewerkers maken nog aantekeningen op hun notitieblok, terwijl de jongsten bij wijze van spreke al een mobiele telefoon in de wieg hadden. Wat betekent samenwerken wanneer je met zulke gaps te maken krijgt? Hoe breng je mensen bij elkaar en hoe zorg je ervoor dat ze dezelfde taal spreken en moderne middelen uniform adopteren? We zien gelukkig dat dat besef zich nu over de breedte van de markt doorontwikkelt en dat zelfs organisaties die een paar jaar geleden nog terughoudend waren, heel hard en serieus met adoptie aan de slag zijn gegaan. Wellicht zit daar de winnaar van de Adoptie Awards van volgend jaar wel tussen?
